بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳ ، از طرف دولت بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳ منتشر شد، که به تسط اوضاع مالی، آنالیز روندهای اقتصادی و تعیین سیاست‌های دستمزد اختصاص داشت. این بخشنامه به تعیین حقوق و دستمزد کارگران و کارفرمایان و همچنین تعیین حداقل و حداکثر دستمزد در ایران می‌پرداخت.
بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳ مصوباتی را تعیین کرد که بر اساس زمان کاری، نوع شغل و سایر عوامل به تعیین دستمزد کارگران می‌پرداخت. این بخشنامه همچنین دستورالعمل‌هایی برای کارفرمایان در خصوص پرداخت دستمزد به کارگران را تعیین کرد و تعهدات آنها را نیز بیان کرد.
بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳ تا حدودی به کارگران حقوق بیشتری اعطا کرد و به ایجاد تعادل و توازن بین کارفرمایان و کارگران کمک کرد. این بخشنامه تاثیر مهمی در بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی کارگران ایران در آن زمان داشت و به وضعیت دستمزد و حقوق کارگران توجه بیشتری جلب کرد.
هر سال بعد از ابلاغ مصوبه شورای عالی کار و بخشنامه حداقل دستمزد سالانه، ادارات کل استان‌ها نسبت به ابلاغ اطلاعیه‌ها و بخشنامه‌ها و جداول تکمیلی مبادرت می‌کنند. این موارد هم از جهت آموزشی و هم از جهت رسمیت برای کارفرمایان و کارگران حائز اهمیت است.
ابلاغ بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳
حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۳ در جلسه شورای عالی کار با حضور شرکای اجتماعی، نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت در محل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در روز ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ تعیین و از سوی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام شد.
گفتنی است شورای عالی کار با حضور نمایندگان سه گروه (دولت؛ کارفرمایان و کارگران) در جلسه مورخ ۱۴۰۲/۱۲/۲۸ پس از بحث و بررسی راجع به تعیین حداقل مزد سال ۱۴۰۳ در اجرای ماده (۴۱) قانون کار با در نظر گرفتن مصالح کارگران در انباق هر چه بیشتر میزان درآمد آنان با سطح معیشت و همچنین با توجه به مقتضیات بنگاه‌های تولیدی و شرایط اقتصادی جامعه ؛ حفظ و نگهداشت نیروی کارآمد و ماهر و انتظام مزدی در کارگاه ها حداقل دستمزد سال جاری را به اجماع و اتفاق آرا مورد تصویب قرار داد. بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۲ به امضای وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و دستورالعمل های تبعی آن به امضای مدیرکل روابط کار و جبران خدمت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی جهت اجرا ابلاغ شد.
بخشنامه مزد ۱۴۰۳ | بخشنامه حداقل دستمزد سال ۱۴۰۳ و دستورالعمل های تبعی آن (بخشنامه شماره ۲۷۶۷۱۶ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی)
شورای عالی کار با حصور نمایندگان سه گروه (دولت، کارفرمایان و کارگران) در جلسه مورخ ۱۴۰۲/۱۲/۲۸ پس از بحث و بررسی راجع به تعیین حداقل مزد سال ۱۴۰۳، در اجرای ماده (۴۱) قانون کار موارد زیر را به اجماع و اتفاق آرا مورد تصویب قرار داد.
بخشنامه حداقل دستمزد سال ۱۴۰۳
۱- از اول سال ۱۴۰۳ حداقل مزد روزانه با نرخ یکسان برای کلیه کارگران مشمول قانون کار (اعم از قرارداد دایم یا موقت) مبلغ ۲.۳۸۸.۷۲۸ ریال (دو میلیون و دویست و هشتاد و هشت هزار و هفتصد و بیست و هشت ریال) تعیین می‌گردد. همچنین از اول سال ۱۴۰۳ سایر سطوح مزدی نیز روزانه ۲۲ درصد مزد ثابت یا مزد مبنا (موضوع ماده ۳۶ قانون کار) به اضافه روزانه ۲۳۰.۰۲۶ ریال نسبت به آخرین مزد در سال ۱۴۰۲ افزایش یابد.
تبصره: با اعمال افرایش این بند مزد شغل کارگران مشمول طرح‌های طبقه بندی مشاغل مصوب وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و نیز مزد ثابت سایر کارگران نباید از مبلغ ۲.۳۸۸.۷۲۸ ریال (دو میلیون و دویست و هشتاد و هشت هزار و هفتصد و بیست و هشت ریال) بند (۱) کمتر شود.
۲- به کارگرانی در سال ۱۴۰۳ دارای یک سال سابقه کار شده با یک سال از اخرین دریافت آخرین پایه سنواتی آنان گذشته باشد؛ روزانه ۷۰۰۰۰ ریال به عنوان پایه (سنوات) پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱: پرداخت مبلغ مربوط به پایه سنواتی کارگران مشمول طرح های طیقه بندی مشاغل مصوب وزارت تعاون. کار و رفاه اجتماعی با در نطر گرفتن رقم فوق‌الذکر برای گروه یک با توجه به دستورالعمل و جداول اعلامی توسط اداره کل روابط کار، جبران خدمت و بیمه بیکاری صورت می‌گیرد.
تبصره ۲: به کارگران فصلی نسبت به مدت کارکردشان در سال ۱۴۰۲. میزان مقرر دز این بند یا تبصره یک آن حسب مورد تعلق خواهد گرفت.
تبصره ۳: براساس مصوبه مورخ ۲۸/۱۲/۱۴۰۲ شورای عالی کار و در راستای تقویت مهارت محوری و بهره‌مندی تمامی کارگران دارای قرارداد دائم و موقت مشمول قانون کار که دارای یک سال سابقه کار شده و یا یک سال از دریافت آخرین پایه (سنوات) آنان در همان کارگاه گذشته باشد، اعم از اینکه حق سنوات یا مزایای پایان کار خود را تسویه حساب کرده باشند یا خیر، مشمول دریافت پایه (سنوات) خواهند بود.
۳- بر اساس مصوبه مورخ ۲۱/۷/۱۳۸۷ شورای عالی کار و در جهت افزایش رضایتمندی کارگران و کارفرمایان و به منظور تثبیت و تسری به تمامی کارگران اعم از دائم و موقت مقرر شد از ابتدای سال ۱۴۰۲ کمک هزینه اقلام مصرفی خانوار به عنوان مزایای رفاهی و انگیزه‌ای موضوع تبصره ۳ ماده ۳۶ قانون کار بابت هر کارگر (اعم از متأهل یا مجرد) ماهانه مبلغ ۱۴.۰۰۰.۰۰۰ ریال از سوی کارفرمایان به آنان پرداخت گردد.
۴- مبلغ کمک هزینه مسکن کارگری مطابق سال گذشته ماهانه ۹.۰۰۰.۰۰۰ ریال (نه میلیون ریال) می‌باشد تا از فروردین ماه سال ۱۴۰۳ توسط کارفرمایان پرداخت گردد.
۵- مبلغ حق تأهل ماهانه ۵.۰۰۰.۰۰۰ ریال (پنج میلیون ریال) برای کارگران متأهل اعم از مرد یا زن تعیین تا از فروردین ماه سال ۱۴۰۳ از سوی کارفرمایان پرداخت شود.
۶- ضوابط مربوط به چگونگی نحوه اعمال افزایش مقرر در بند (۱) و تبصره یک بند (۲) در کارگاه‌هایی که دارای طرح طبقه‌بندی مشاغل می‌باشند و نیز در مورد کارگران کارمزدی و همچنین چگونگی ارتقاء طبقه شغلی به موجب دستورالعمل‌های اداره کل روابط کار، جبران خدمت و بیمه بیکاری خواهد بود.
۷- مقررات این مصوبه شامل حال دانش آموزان و دانشجویانی که در ایام تعطیلات تابستانی در سال ۱۴۰۳ به طور موقت در کارگاه‌ها اشتغال می‌یابند نخواهد شد.
۸- واحدهای مشمول قانون کار به منظور ایجاد رابطه هر چه بیشتر بین مزد و مزایا با بهره‌وری و تولید و ایجاد انگیزه در بین کارکنان خود، علاوه بر اجرای این مصوبه می‌توانند نسبت به افزایش و برقراری مزد و مزایا در قالب موافقت‌نامه‌های کارگاهی و پیمان‌های دسته‌جمعی و پس از تأیید وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اقدام نمایند.
تبصره: سقف پرداختی به کارگران مشمول قانون کار شاغل در مؤسسات و نهادهای عمومی غیردولتی و شرکت‌های غیردولتی وابسته به صندوق‌های بیمه‌ای و بازنشستگی با رعایت قوانین و مقررات عمومی کشور حداکثر (۷) برابر حداقل مزد ماهانه است.
سید صولت مرتضوی- وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی
دستورالعمل نحوه اجرا در مورد دستمزد کارگاه‌های دارای طرح طبقه‌بندی مشاغل
دستورالعمل نحوه اجرای مصوبه مورخ ۲۸/۱۲/۱۴۰۱ شورای عالی کار در مورد کارگاه‌هایی که دارای طرح طبقه‌بندی مشاغل مصوب وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی می‌باشند (بخشنامه شماره ۲۷۶۷۵۳ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ اداره کل روابط کار و جبران خدمت)
در اجرای بند ۶ بخشنامه شماره ۲۷۶۷۱۶ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی موضوع مصوبه مورخ ۲۸/۱۲/۱۴۰۱ شورای عالی کار، نحوه اجرای مصوبه مزبور را در کارگاه‌های دارای طبقه‌بندی مشاغل مصوب وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام می‌دارد:
الف: نحوه اجرای بند یک بخشنامه راجع به افزایش مزد مبنا
به مزد شغل تمامی کارگران از ابتدای سال ۱۴۰۲ روزانه ۲۲ درصد (به نسبت آخرین مزد شغل آنان در سال ۱۴۰۲) به اضافه روزانه ۲۳۰۰۲۶ ریال اضافه می‌شود. به عبارت دیگر:
مزد شغل روزانه در سال ۱۴۰۳ = ۲۳۰۰۲۶ + (۱/۲۲ × آخرین مزد شغل روزانه در سال ۱۴۰۲)
تبصره ۱: با توجه به تکلیف مقرر در تبصره بند یک بخشنامه، چنانچه مزد شغل حاصل از اعمال افزایشات فوق‌الذکر کمتر از ۲۳۸۸۷۲۸ ریال در روز شود، مبلغ ۲۳۸۸۷۲۸ ریال ملاک خواهد بود.
تبصره ۲: به سایر عناصری که بر طبق دستورالعمل اجرایی طرح‌های طبقه‌بندی مشاغل با عرف و رویه کارگاه جزء مزد تلقی شده و تا پایان سال ۱۴۰۲ برقرار گردیده‌اند (علاوه بر افزایشی که بر روی مزد شغل‌ها ایجاد می‌شود) بایستی از اول سال ۱۴۰۲ معادل ۲۲ درصد اضافه شود از قبیل مزد رتبه، حق پست، مزایای سختی کار، مزایای ماندگاری پست، مزد سنوات گذشته (تا پایان سال ۱۴۰۲) و نظایر آنها.
تبصره ۳: همچنین در اجرای بند ۱ بخشنامه، ضرایب جداول مزدی طرح‌های طبقه‌بندی مشاغل معادل ۲۲ درصد نسبت به ضرایب سال گذشته (سال ۱۴۰۲) از ابتدای سال ۱۴۰۳ افزایش خواهد یافت.
ضمناً ضرایب مذکور ملاک تعیین مزد رتبه، مزایای حق پست، مزایای سختی کار، مزایای ماندگاری و غیره (برای کارگاه‌هایی که دارای چنین مزایایی طبق طرح طبقه‌بندی مشاغل می‌باشند) در سال ۱۴۰۳ خواهد بود.
ب: نحوه اجرای تبصره ۱ بند ۲ بخشنامه راجع به نرخ پایه سنوات در سال ۱۴۰۳
جدول مزد سنوات در گروه‌های بیست‌گانه در سال ۱۴۰۲ به شرح ذیل است که در اجرای تبصره یک بند ۲ بخشنامه شماره ۲۷۶۷۱۶ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ در مورد کارگرانی که از ۱/۱/۱۴۰۳ به بعد دارای یک سال سابقه خدمت باشند و یا یک سال از آخرین ترفیع آنان سپری شده باشد، متناسب با گروه شغلی مربوط معادل ریالی یک پایه با نرخ مقرر برقرار می‌شود.
تبصره ۱: مزد سنوات (پایه) که در اجرای مصوبه اخیر شورای عالی کار در سال ۱۴۰۳ و طبق جدول موضوع این بند داده می‌شود، مشمول افزایش ۲۲ درصد نمی‌شود.
جدول نرخ پایه (سنوات) در گروه های بیست گانه- ارقام ریال در هر روز)
| گروه | نرخ پایه | گروه | نرخ پایه |
|---|---|---|---|
| ۱ | ۷۰۰۰۰ | ۱۱ | ۷۲۰۰۰ |
| ۲ | ۷۰۲۰۰ | ۱۲ | ۷۲۴۰۰ |
| ۳ | ۷۰۴۰۰ | ۱۳ | ۷۲۸۰۰ |
| ۴ | ۷۰۶۰۰ | ۱۴ | ۷۳۲۰۰ |
| ۵ | ۷۰۸۰۰ | ۱۵ | ۷۳۶۰۰ |
| ۶ | ۷۱۰۰۰ | ۱۶ | ۷۴۰۰۰ |
| ۷ | ۷۱۲۰۰ | ۱۷ | ۷۴۴۰۰ |
| ۸ | ۷۱۴۰۰ | ۱۸ | ۷۴۸۰۰ |
| ۹ | ۷۱۶۰۰ | ۱۹ | ۷۵۲۰۰ |
| ۱۰ | ۷۱۸۰۰ | ۲۰ | ۷۵۶۰۰ |
تبصره ۲: در اجرای تبصره ۳ بند ۲ بخشنامه شماره ۲۷۶۷۱۶ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ از ابتدای سال ۱۴۰۲ همه کارگران دارای قرارداد دائم و موقت مشمولین قانون کار که دارای یک سال سابقه کار شده و یا یک سال از دریافت آخرین پایه سنوات آنان در همان کارگاه گذشته باشد، اعم از اینکه حق سنوات یا مزایای پایان کار خود را تسویه حساب کرده باشند یا خیر، مشمول دریافت پایه (سنوات) خواهند بود.
ج: نحوه اجرای بند ۶ بخشنامه راجع به افزایش مزد ناشی از ارتقاء:
در واحدهایی که دارای طرح طبقه‌بندی مشاغل مصوب وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی می‌باشند، نحوه ارتقاء شغل کارکنان و احتساب افزایش مزد ناشی از آن، مطابق ضوابط مندرج در دستورالعمل اجرایی طرح طبقه‌بندی مشاغل خواهد بود.
در کارگاه‌هایی که فاقد طرح طبقه‌بندی مشاغل مصوب می‌باشند، اضافه مزد ناشی از ارتقاء بایستی برابر ضوابط مزدی با رویه‌های متداول کارگاه در گذشته تعیین و پرداخت شود.
احمد غریوی- مدیر کل روابط کار، جبران خدمت و بیمه بیکاری
دستورالعمل نحوه اجرا در مورد کارگران کارمزدی دائم و موقت
دستورالعمل نحوه اجرای مصوبه مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۱ شورای عالی کار در مورد کارگران کارمزدی دائم و موقت (بخشنامه شماره ۲۷۶۷۵۴مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ اداره کل روابط کار، جبران خدمت و بیمه بیکاری)
در اجرای بند ۶ بخشنامه شماره ۲۷۶۷۱۶ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی موضوع مصوبه مورخ ۲۸/۱۲/۱۴۰۱ شورای عالی کار، بدین‌وسیله نحوه اجرای بخشنامه مذکور را در مورد کارگران کارمزدی اعلام می‌نماید.
۱- نحوه اعمال ۳۸ درصد افزایش بند ۱ بخشنامه
نرخ‌های کارمزدی در سال ۱۴۰۳ (به نسبت آخرین کارمزد در سال ۱۴۰۲) در مورد کارگران کارمزدی (اعم از موقت یا دائم) به مأخذ ۲۲ درصد افزایش می‌یابند. در صورتی که کارگران دارای بخش ثابت مزد (علاوه بر کارمزد) باشند، این بخش نیز بایستی ۲۱ درصد افزایش یابد.
تبصره: چنانچه نرخ یا ملاک‌های کارمزدی تابع قسمت ثابت مزد بوده و یا به عبارت دیگر به صورت درصدی از قسمت ثابت مزد تعیین شده باشند، در این صورت تنها بخش ثابت مزد مشمول ۲۲ درصد افزایش خواهد گردید. (زیرا با این عمل نرخ یا ملاک‌های کارمزدی نیز به دلیل تبعیت از قسمت مذکور خود به خود دستخوش افزایش خواهد شد.)
تبصره: در صورتی که مجموع دریافتی کارگران بابت افزایش مزد کمتر از ۲۳۸۸۷۲۸ ریال در روز گردد، ملاک محاسبه و پرداخت آن به کارگران کارمزدی همان ۲۳۸۸۷۲۸ ریال بخشنامه خواهد بود.
۲- چگونگی اعمال افزایش رقم ثابت موضوع بند ۱ بخشنامه
علاوه بر افزایش ۲۲ درصد بر روی قسمت ثابت مزد، قسمت مذکور در سال ۱۴۰۳ روزانه ۲۳۰۰۲۶ ریال دیگر نیز افزایش خواهد یافت و در صورتی که کارگران فاقد قسمت ثابت مزد باشند، در سال ۱۴۰۳ روزانه ۲۳۰۰۲۶ ریال در اجرای مصوبه شورای عالی کار به صورت ثابت در مورد آنان برقرار خواهد گردید.
تبصره: در صورتی که مجموع دریافتی کارگران بابت بخش ثابت و متغیر مزد کمتر از ۲۳۸۸۷۲۸ ریال در روز گردد، ملاک محاسبه و پرداخت آن به کارگران کارمزد همان ۲۳۸۸۷۲۸ ریال خواهد بود.
۳- اعطای مزد سنوات:
علاوه بر افزایش کارمزد، کارگران کارمزدی نیز بر حسب آن که مشمول طرح طبقه‌بندی مشاغل باشند یا خیر، حسب مورد و مطابق دستورالعمل‌های ذی‌ربط از پایه سنواتی موضوع بند ۲ بخشنامه شماره ۲۷۶۷۱۶ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی برخوردار خواهند شد.
احمد غریوی- مدیر کل روابط کار، جبران خدمت و بیمه بیکاری
بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳
مصوبه شماره ۲۷۶۷۱۶ مورخ ۲۹/۱۲/۱۴۰۲ شورای عالی کار درباره بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳ : حداقل مزد روزانه کارگران مشمول قانون کار در سراسر کشور از تاریخ ۱/۱/۱۴۰۳ به شرح زیر اعلام می‌گردد:
۱- از ابتدای سال ۱۴۰۲ حداقل مزد روزانه با نرخ یکسان برای کلیه کارگران مشمول قانون کار (اعم از قرارداد دائم یا موقت) مبلغ ۲.۳۸۸.۷۲۸ (دو میلیون و سیصد و هشتاد و هشت هزار و هفتصد و بیست و هشت ریال) تعیین می‌گردد. مزد ماهیانه براساس تعداد روزهای ماه در طول سال (۳۱، ۳۰ و ۲۹) محاسبه و پرداخت می‌گردد.
۲- همچنین از اول سال ۱۴۰۳ سایر سطوح مزدی نیز به میزان روزانه (۲۲%) مزد ثابت یا مبنا (موضوع ماده ۳۶ قانون کار) نسبت به آخرین مزد در سال ۱۴۰۲ به علاوه ۲۳۰.۰۲۶ (دویست و سی هزار و بیست و شش ریال) مشروط بر آنکه مزد روزانه هر کارگر از مبلغ مندرج در بند ۱ کمتر نگردد.
۳- نرخ پایه سنوات در سال ۱۴۰۳ درمورد کارگران دارای قرارداد دائم و موقت که دارای یکسال سابقه کار شده و یا یکسال از دریافت آخرین پایه سنوات آنان در همان کارگاه گذشته باشد، اعم از اینکه حق سنوات (مزایای پایان کار) خود را تسویه حساب کرده باشند یا خیر، روزانه ۷۰.۰۰۰ (هفتاد هزار ریال) می‌باشد.
بن نقدی کارگری: پرداخت مبلغ ریالی وجه بن کارگری (تحت عنوان کمک هزینه اقلام مصرفی خانوار) به کارگران در سال ۱۴۰۳ بابت هر کارگر اعم از متأهل یا مجرد ماهیانه مبلغ ۱۴.۰۰۰.۰۰۰ (چهارده میلیون ریال) خواهد بود.
حق اولاد: مستند به مواد ۸۶ و ۸۷ قانون تأمین اجتماعی و با در نظر گرفتن ماده (۷۳) قانون جوانی جمعیت مصوب آبان سال ۱۴۰۰ و بدون محدودیت مربوط به تعداد فرزندان معادل سه برابر حداقل حقوق یعنی مبلغ ۷.۱۶۶.۱۸۴ (هفت میلیون و یکصد و شصت و شش هزار و صد و هشتاد و چهار ریال) برای هر فرزند و با رعایت شرایط مذکور در قانون کمک عائله‌مندی (حق اولاد) می‌بایست پرداخت گردد:
۱- بیمه شده حداقل سابقه پرداخت حق بیمه هفتصد و بیست روز کار را داشته باشد.
۲- سن فرزندان او از هجده سال کمتر باشد و یا منحصراً به تحصیل اشتغال داشته باشند تا پایان تحصیل یا در اثر بیماری یا نقص عضو طبق گواهی کمیسیون‌های پزشکی موضوع ماده ۹۱ این قانون قادر به کار نباشند.
کمک هزینه مسکن: کارفرمایان مکلفند بابت کمک هزینه مسکن از ابتدای ۱۴۰۲ مبلغ ۹.۰۰۰.۰۰۰ (نه میلیون ریال) پرداخت نمایند. (مبلغ مذکور پیشنهاد شورای عالی کار می‌باشد و اجرائی شدن آن منوط به تصویب هیأت وزیران می|باشد.)
مزایای پایان کار (تبصره ۴ الحاقی به ماده ۷ قانون کار): کارفرمایان موظفند به کارگران با قرارداد موقت به نسبت مدت کارکرد مزایای قانونی پایان کار را به مأخذ هر سال یک ماه آخرین مزد پرداخت نمایند.
ماده ۳۹: مزد و مزایای کارگرانی که بصورت نیمه وقت و یا کمتر از ساعات قانونی تعیین شده به کار اشتغال دارند به نسبت ساعات کار انجام یافته محاسبه و پرداخت می‌شود.
ماده ۴۶: به کارگرانی که به موجب قرارداد یا موافقت بعدی به مأموریت‌های خارج از محل خدمت (بیش از ۵۰ کیلومتر) اعزام می‌شوند، فوق العاده مأموریت تعلق می‌گیرد. این فوق‌العاده نباید کمتر از مزد ثابت یا مزد مبنای روزانه کارگران باشد.
ماده ۵۱: غیر از مواردی که در این قانون مستثنی شده است، ساعات کار کارگران در شبانه روز نباید از ۸ ساعات و مجموع ساعات کار در هفته از ۴۴ ساعت تجاوز نماید.
ماده ۵۶: کارگری که در طول ماه به طور نوبتی کار می‌کند و نوبت‌های کار وی در صبح و عصر واقع می‌شود ۱۰ درصد و چنانچه نوبت‌ها در صبح و عصر و شب قرار گیرد ۱۵ درصد و در صورتی که نوبت‌ها به صبح و شب، عصر و شب بیفتد، ۲۲/۵ درصد علاوه بر مزد بعنوان فوق العاده نوبت کاری دریافت خواهد کرد.
ماده ۵۸: برای هر ساعت کار در شب تنها به کارگران غیرنوبتی ۳۵ درصد اضافه بر مزد ساعت کار عادی تعلق می‌گیرد.
ماده ۵۹: در شرایط عادی ارجاع کار اضافی به کارگر با رعایت موارد ذیل مجاز است:
الف- موافقت کارگر ب- پرداخت ۴۰ درصد اضافه بر مزد هر ساعت کار عادی
ج- فوق العاده یک ساعت اضافه کاری بر اساس حداقل مزد در سال ۱۴۰۳، مبلغ ۴۵۶.۲۳۷ ریال می‌باشد.
ماده ۶۲: کارگرانی که به هر عنوان روزهای جمعه کار می‌کنند در مقابل عدم استفاده از تعطیل روز جمعه علاوه بر تعطیل یک روز دیگر در هفته، فوق العاده ۴۰ درصد اضافه بر مزد دریافت خواهند کرد.
تبصره ماده ۶۲: کارگاه‌هایی که با انجام ۵ روز کار در هفته و ۴۴ ساعت کار قانونی کارگرانشان از دو روز تعطیل استفاده می‌کنند مزد هر یک از دو روز تعطیلات هفتگی برابر با مزد روزانه کارگران خواهد بود.
ماده ۶۳: علاوه بر تعطیلات رسمی کشور، روز کارگر (۱۱ اردیبهشت) نیز جزء تعطیلات رسمی کارگران به حساب می‌آید.
ماده ۶۴ قانون کار: مجموع مرخصی استحقاقی سالیانه ۲۶ روز کاری می‌باشد. (ایام تعطیل هفتگی و رسمی جزء ایام مرخصی نمی‌باشد) بخشنامه دستمزد سال ۱۴۰۳
ماده ۶۶: کارگر نمی‌تواند بیش از ۹ روز مرخصی سالانه خود را ذخیره کند.
ماده ۶۹: تاریخ استفاده از مرخصی با توافق کارگر و کارفرما تعیین می‌شود. در صورت اختلاف بین کارگر و کارفرما نظر اداره کار و امور اجتماعی لازم الاجرا است.
ماده ۷۴: مدت مرخصی استعلاجی با تأیید سازمان تأمین اجتماعی جزء سوابق کار و بازنشستگی کارگران محسوب خواهد شد.
مرخصی زایمان: طبق بند (الف) ماده (۱۷) قانون جوانی جمعیت مصوب آبان ۱۴۰۰ مدت مرخصی زایمان زنان در بخش‌های دولتی و غیردولتی ۹ ماه تمام می‌باشد.
ماده ۷۹: به کارگماری افراد کمتر از ۱۵ سال تمام ممنوع است.
ماده ۱۴۸: کارفرمایان کارگاه‌های مشمول این قانون مکلفند بر اساس قانون تأمین اجتماعی نسبت به بیمه نمودن کارگران واحد خود اقدام نمایند.
ماده ۱۸۸: اشخاص مشمول قانون استخدام کشوری یا سایر قوانین و مقررات خاص استخدامی و نیز کارگاه‌های خانوادگی انجام کار آنها منحصراً توسط صاحب کار و همسر و خویشاوندان نسبی درجه یک از طبقه اول وی انجام می‌شود مشمول مقررات این قانون نخواهد بود.
مصوبه ۶/۱۲/۷۰ مجلس شورای اسلامی (قانون مربوط به عیدی و پاداش سالانه مشمولین قانون کار)
کلیه کارفرمایان کارگاه‌های مشمول قانون کار (اعم از شاغل در بخش دولتی و خصوصی) مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز به عنوان عیدی و پاداش بپردازند. مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان نباییستی از معادل نود روز حداقل مزد تجاوز نماید.
