هزینه یابی برگشتی در حسابداری

هزینه یابی برگشتی، در حسابداری یکی از مفاهیم مهم است که به تجزیه و تحلیل دقیق هزینه‌ها و موارد مختلف مرتبط با محصولات یا خدمات کمک می‌کند. این مقاله به بررسی روش‌ها، فواید و کاربردهای هزینه یابی برگشتی در حسابداری می‌پردازد.
هزینه یابی برگشتی یک فرآیند پیچیده است که در تصمیم‌گیری‌های مالی و مدیریتی تأثیر زیادی دارد. این روش به شرکت‌ها کمک می‌کند تا به طور دقیق‌تر هزینه‌های مختلف خود را برای هر محصول یا خدمت مشخص کنند.

نکات کلیدی
هزینه یابی برگشتی توسط شرکت هایی استفاده می شود که معمولاً دارای چرخه تولید کوتاه، محصولات کالایی و موجودی کم یا ثابت هستند.
هزینه یابی برگشتی یک روش حسابداری است که برای ثبت هزینه ها در شرایط خاص طراحی شده است.
حسابداری هزینه یابی برگشتی نام دیگری برای هزینه یابی بک فلاش است.
هزینه یابی برگشتی می تواند دشوار باشد و هر شرکتی معیارهای انجام هزینه یابی برگشتی را ندارد.

تعریف واژه‌ها

• هزینه یابی برگشتی: فرآیند تخصیص دقیق هزینه‌ها به محصولات یا خدمات بر اساس تاثیرات غیرمستقیم آن‌ها.
  به عبارتی دیگر هزینه یابی برگشتی یک سیستم هزینه یابی محصول است که عموماً در سیستم موجودی به موقع استفاده می شود. به طور خلاصه، این یک روش حسابداری است که هزینه های مربوط به تولید یک کالا یا خدمات را تنها پس از تولید، تکمیل یا فروش ثبت می کند. هزینه یابی برگشتی معمولاً به عنوان حسابداری بک فلاش نیز شناخته می شود.
• روش ABC: روشی که هزینه‌ها را بر اساس فعالیت‌های اصلی تخصیص می‌دهد.

کاربرد هزینه یابی برگشتی

هزینه‌هایبرگشتی «فلاشینگ^۱» تا پایان دوره تولید، ردیابی دقیق هزینه‌ها، مانند هزینه‌های مواد اولیه و نیروی کار، را در طول فرآیند تولید حذف می‌کند، که یکی از ویژگی‌های سیستم‌های هزینه‌یابی سنتی است. این به شرکت اجازه می‌دهد فرآیندهای ردیابی هزینه‌های خود را ساده‌تر کند. بنابراین در هزینه‌های حسابداری و فرآیند صرفه‌جویی می‌کند. اما همچنین ممکن است جزئیات اطلاعاتی را که شرکت حفظ می‌کند مربوط به هزینه‌های فردی تولید و فروش محدود کند.

کل هزینه های یک دوره تولید به یکباره، در پایان فرآیند ثبت می شود. بنابراین، شرکت هایی که از هزینه یابی برگشتی استفاده می کنند. در درجه اول به صورت معکوس کار می کنند و هزینه های محصولات را پس از فروش، تکمیل یا ارسال محاسبه می کنند. برای انجام این کار، کسب و کارها هزینه های استانداردی را برای کالاهایی که تولید می کنند تعیین می کنند. گاهی اوقات هزینه ها متفاوت است، بنابراین شرکت ها در نهایت نیاز به تشخیص واریانس در هزینه های استاندارد و هزینه های واقعی دارند.
معمولاً هزینه های محصولات طی مراحل مختلف چرخه تولید محاسبه می شود. با حذف حساب های کار در فرآیندهزینه یابی برگشتی برای ساده سازی فرآیند حسابداری و صرفه جویی در هزینه های کسب و کار طراحی شده است.

مزایا و معایب هزینه یابی برگشتی

در تئوری، به نظر می رسد که هزینه یابی برگشتی راهی معقول برای جلوگیری از پیچیدگی های فراوان مربوط به تخصیص هزینه ها به محصولات و موجودی باشد. عدم ثبت هزینه ها در مراحل مختلف تولید، شرکت ها را قادر می سازد در زمان صرفه جویی کرده و هزینه های خود را کاهش دهند. شرکت هایی که به دنبال راه هایی برای کاهش سود خود هستند ممکن است از هزینه یابی برگشتی استفاده کنند، اما همیشه یک روش حسابداری آسان برای پیاده سازی نیست.

مزایا هزینه یابی برگشتی

معایب هزینه یابی برگشتی

با مزایا و معایب هزینه یابی برگشتی آشنا شدیم. این روش به شرکت‌ها کمک می‌کند به بهبود تصمیم‌گیری‌ها، کاهش هدررفت هزینه‌ها و بهبود نظارت بر هزینه‌ها دست یابند. اما همچنین ممکن است با پیچیدگی‌ها و هزینه‌های اجرایی همراه باشد.

نتیجه‌گیری
در نتیجه، هزینه یابی برگشتی یک روش مهم در حسابداری است که باعث بهبود دقت در تخصیص هزینه‌ها، بهبود تصمیم‌گیری‌های مدیریتی، کاهش هدررفت هزینه‌ها و بهبود نظارت بر هزینه‌ها می‌شود. این روش با توجه به پیچیدگی‌ها و نیازمندی‌های داده‌های دقیق، می‌تواند به شرکت‌ها کمک کند تا به کارایی و بهره‌وری بیشتری دست یابند. با این حال، اجرای هزینه یابی برگشتی ممکن است زمان‌بر و هزینه‌بر باشد و نیازمند منابع و تخصص در زمینه حسابداری و مدیریت هزینه‌ها باشد. برای بهره‌برداری بهینه از این روش، شرکت‌ها باید به دقت داده‌های مرتبط را جمع‌آوری کنند و از منابع مالی و انسانی مناسب برای اجرای این روش استفاده کنند. همچنین، در انتخاب این روش باید مزایا و معایب آن به دقت ارزیابی شوند تا تصمیم به‌خوردگی با شرایط سازمان گرفته شود.

منابع

• استانداردهای حسابداری ملی و بین‌المللی
• مقالات علمی و کتب حسابداری

1. Backflush Costing ↩︎